Kukurydza stanowi bardzo dobry surowiec kiszonkarski, dlatego często wykorzystywana jest jako mieszanka z innymi roślinami, które gorzej się kiszą.
Zastosowanie kukurydzy do produkcji pasz jest wynikiem jej specyficznych właściwości. Ziarno kukurydzy zawiera bowiem dużo łatwo przyswajalnych węglowodanów, a mało włókna, dzięki czemu posiada najwyższą wartość energetyczną ze wszystkich zbóż uprawianych w Polsce. Ponadto, tłuszcz z kukurydzy charakteryzuje się dużą zawartością witaminy E i barwników, które powodują, że zabarwienie żółtka jaja kurzego i skóry brojlera kurzego jest jeszcze bardziej intensywne. Ziarno zawiera substancje odżywcze, jest smaczne i chętnie zjadane przez zwierzęta.
Niepożądaną cechą jest natomiast duża zawartość kwasów tłuszczowych, które przyczyniają się do nieodpowiedniej konsystencji i zabarwienia słoniny. Aby tego uniknąć, ogranicza się ilość dozowanej kukurydzy w ostatnim okresie tuczu.
Zdaniem gospodarzy, w uprawie kukurydzy na jakość kiszonki wpływają oprócz czynników klimatycznych i glebowych także: dobór jej odmiany, odpowiedni zasiew, prawidłowa agrotechnika, walka z chwastami, właściwy zbiór i kiszenie oraz odpowiednie pobieranie kiszonki z pryzmy.
Najważniejsze informacje o kiszonce z kukurydzy, czyli 10 rzeczy o których powinieneś pamiętać przy tworzeniu kiszonki
1. Najodpowiedniejsza zawartość suchej masy kukurydzy przeznaczonej do kiszenia waha się w granicy od 28 do 32%, która osiągalna jest w późnej fazie dojrzałości woskowej.
2. Optymalna wysokość cięcia to 30-40 cm od powierzchni ziemi. Zapobiega się w ten sposób zanieczyszczeniom, a uzyskana kiszonka posiada wysoką wartość energetyczną.
3. Kukurydza przeznaczona na kiszonkę powinna być maksymalnie rozdrobniona, aby zapewnić zwierzętom łatwiejsze przeżuwanie.
4. Ważne jest bardzo szybkie napełnienie pryzmy kolejnymi warstwami grubości około 25 cm. Nie powinno trwać ono dłużej niż 1-2 dni.
5. Napełnianie przeprowadzać przy bezdeszczowej pogodzie.
6. Podczas sporządzania kiszonki należy kukurydzę dobrze ubić ciężkim ciągnikiem. Oznacza to, że w pryźmie powinno znajdować się od 640 do 650 g masy zielonej na metr sześcienny.
7. Niezwykle ważne jest szczelne przykrycie kiszonki filią, aby zapobiec przedostawaniu sie powietrza i procesom powtórnej fermentacji.
8. Zbiorniki z kiszonką należy otworzyć nie wcześniej niż po 21 dniu od zakiszenia.
9. Zalecane jest równomiernie pobieranie kiszonki z całego jej przekroju oraz odpowiednie zabezpieczanie po każdorazowym pobraniu.
10. Miejsce przeznaczone na kiszonkę powinno być utwardzone, wolne, od roślinności, zabezpieczone przed dostępem wody oraz chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi.